zondag 14 juni 2020

Op de fiets naar het Meijepad en terug

Met de trein en een mondkapje reizen is een gedoe. Bovendien zouden wij voor de lol reizen en niet uit noodzaak. En dat mag niet in de coronatijd.
Omdat we elkaar - moeder en dochter - sinds 6 maart niet meer gezien hadden vonden we het wel tijd worden voor een reisje. Niet met de trein, maar met de fiets. De afstand tussen onze huizen is volgens de ANWB routeplanner 81,9 km met de fiets. Met de auto zou het 89,2 km zijn.
Als we nu ieder ongeveer 40 km. en iets meer zouden fietsen dan zouden we elkaar ergens in het midden wel tegenkomen.
Fietsafstand voor mij is 43,5 km naar Nieuwkoop

De ontmoetingsplek is Nieuwkoop geworden, aan het Meijepad. Voor mij zou het 43,5 km zijn en af te leggen in 2,53 uur bij een snelheid va 15 km/uur.

Klaar voor de start

Woensdag 10 juni was het zover. om 8.50 uur vertrok ik na goed ontbeten te hebben en met een instelling van dit-ga-ik-doen. Eerst naar Hilversum en daarna dwars door Hilversum richting Vreeland. Grotendeels langs de N201. Er was niet veel wind en de lucht was bewolkt. Prima fietsweer dus.
Voorbij Hilversum, richting Vreeland

Brug over kanaal en spoor bij Loenersloot
En bij Loenersloot ging het mis. Want ik kon de route richting Vinkeveen niet vinden. Ik vroeg de meneer welke kant ik op zou moeten fietsen en hij wees mij de weg, maar ik vond de weg niet. Toen kwam ik de meneer opnieuw tegen en toen wees hij weer naar het tunneltje, waar ik juist vandaan kwam. Enfin, ik ging maar weer door het tunneltje en fietste door richting Loenersloot. Die plaatsnaam stond immers wel op mijn lijst, gevolgd door Vinkeveen. Nou ja, ik fietste wel richting Vinkeveen, maar niet langs de Provinciale weg, zoals gepland. Het was niet goed, maar zolang ik in de verte de Provinciale weg zag, dacht ik dat het niet zo erg was. Uiteindelijk vroeg ik een mevrouw in een auto of ik op de goede weg was. Dat was niet zo, maar als ik in Baambrugge over het bruggetje links zou gaan en daarna rechts af en doorfietsen tot en met het fietstunneltje zou ik weer op mijn route zitten. Gedaan en wat is Baambrugge een leuk plaatsje! Dat had ik dan bijna gemist.... Inmiddels scheen het zonnetje lekker warm op mijn rug.
Over de brug links en meteen weer rechts en dan alleen maar rechtdoor
Richting Vinkeveen, dat was de opdracht nu. Gewoon de borden volgen. En daarna naar Mijdrecht.
Omdat ik al een keer verkeerd fietste, zou ik me nu maar aan de verkeersborden houden, nam ik mij voor. Soms ontbreken de naamborden van de wegen of straten en dat helpt niet.
Voor het eerst zag ik Nieuwkoop op een bord staan, vlak voor Mijdrecht
In Mijdrecht ging het toch weer mis, dacht ik. Laat ik maar heel goed de borden volgen en de mensen vragen, die altijd heel vriendelijk antwoord geven. Dat had ik al gemerkt. Volgens mijn routebeschrijving zou ik naar de fietsbrug moeten. Maar de straatnamen klopten niet, dus... Gelukkig werkt mijn inwendige kompas meestal goed en daarom hoopte ik dat ik niet te ver van de route was afgeweken.
Pauze om te bellen
Tijd voor pauze en een telefoontje. "Waar ben jij?" "Geen idee, ik denk dat ik niet op mijn route zit." "O, ben jij er bijna, ja, neem jij dan maar een kwartier pauze op jouw bankje, ik fiets zo verder."
En ik fietste verder. Een echtpaar met een hond vertelde dat ik links, daarna weer links moest gaan en dan zou ik de fietsbrug al zien liggen. Oh, dat was goed nieuws. Dus toch de fietsbrug! En het was ook zo. Wat fantastisch!
De fietsbrug
Ik ging lopend over de fietsbrug. Daarna meteen aan de mevrouw op de boot aan het steigertje gevraagd waar de Sluitkade is. Want dat stond nergens aangegeven en ik wilde zeker weten dat ik de goede kant op zou gaan. En verder fietsen....
De kerkklok slaat 12.00 uur in Noorden
Klokslag 12 uur fietste ik Noorden binnen. Op 6 km afstand van Nieuwkoop. 12 uur was de afgesproken tijd aan het Meijepad in Nieuwkoop. Dat had ik dus niet gered. Waarschijnlijk door het omfietsen via Baambrugge... Gewoon doorgaan. Eenmaal in Nieuwkoop was het nog 4 km naar de Meije. Tjonge zware laatste kilometers..... maar wel een mooie weg. Bijna alle huizen aan deze weg hebben een brug naar hun voordeur met in het water ontzettend veel waterlelies. Zo prachtig!
En daar stond Virra, eindelijk. Hoi hoi.
We vonden een fantastische picknickplek aan het Meijepad tussen het riet en aan het water. 
Parkeren op de picknickplek

Uitzicht

Uitzicht naar rechts

Uitzicht naar links

Wat een gezellige picknick

Wuivend riet
Happy
We hebben hier 2 uur lang gezeten, gelegen, gekletst, gedronken, gegeten en uitgerust.
De lucht werd grijs, maar het bleef droog. We hadden eendenbezoek en hoorden kikkers.
Bovendien heb ik spieren gestrekt, want dat was wel nodig. Er was immers nog een terugweg te gaan.

Doei doei, zwaai zwaai. We namen afscheid en wensten elkaar een goede terugreis.
De terugreis heb ik vooral via de borden gedaan. Geen gedoe, niet eigenwijs een "leuke" route volgen, maar wel de kortste.
Pauze op een bankje, hier ging het mis op de heenweg
Net voor de grote brug bij Loenersloot even pauzeren op het bankje. Met energiedrankje en hazelnoten. Want energie heb je wel nodig als je nog zo'n 17 km moet richting Hilversum. En dan nog naar huis. Op de plek bij het bankje keek ik welk bord ik daar op de heenweg gemist had. Nou ja, zelfs als ik er nu op let, is het lastig te zien.

Niet gemaaide bermen
En weer verder. Richting Hilversum kwam ik mooie niet gemaaide bermen tegen. Je ziet dan gelijk de wilde grassen en bloemen. Goed hoor!
Loosdrechtse plassen


Wikke
Langs Loosdrecht en het plassengebied. Veel mooie bloemen in de bermen, die ik nog wil tekenen.
Daarna over de hei.
Hei bij Hilversum
En door het bos bij 't Bluk. 
Bos bij 't Bluk
Tenslotte nog de laatste kilometers naar huis. Thuis om 18.45 uur. Het waren minstens 90 kilometers.
Morgen vast spierpijn, maar het was het waard. Een Gezellige Geslaagde dag!






zondag 9 december 2018

La gloria de los feos


Un cuento escrito por Rosa Montero en el libro Amantes y enemigos.




Rosa Montero nació en 1951 en Madrid, España. Ella es narradora y periodista y autora de varias novelas, relatos, cuentos e entrivistas.
Su manera de escribir me hace quierer ler más de ella.

La ultima frase me hizo un sorriso: Los feos y los tristes también tienen sus instantes gloriosos.
Como nos quieremos todosnos. Entonces cada persona merece respecto y un lugar en el mundo.

Las personas principales son:
Lupe, ella erna hija de la vecina derl tercero.
Lolo viavía más lejos de la casa de la narrador.
La tercera persona: narrador observador.
El cuento nos habla de dos niños, Lupe (patizamba, tenía el estómago redondo, no tenía cuello, era guapa de cara: ojos grises y pelo muy negro) y Lolo (delgado, caminabe diferene por causa de su columna vertebral, tenía el pele pelirrojo y nariz y ojos grandes), que eran "los feos y raros" del barrio. Hay niños que desde la cuna son distintos..... Son ellos.

El cuento es sobre dos niños llamados Lupe y Lolo que eran declarados los raros del barrio o feos, porque eran distintos en su físico. Lupe era hija de una mujer pechugona y gorda. La niña era patizamba y no tenía cuello, era un poco redonda, debido a su malformación. Era guapa de cara: tenía los ojos grises y el pelo muy negro, una boca perfecta y nariz correcta, aunque con una mirada triste. Cuando pequeña los otros niños la ignoraba como si ella no existiera, ella los perseguía hasta que un día se resignó a su destino de ser ignorada. Lolo era un niño pelirrojo, muy delgado y jorobado, con una gran narizota y ojos raros. En una ocasión, los niños lo dejaron atado a un faro en los jardines de la plaza con un sol abrazador. Él nunca le echa la culpa a los niños, el llorando y muy triste dijo que solo se olvidaron de él.
Los niños siempre se pasaban molestándolos como si su soledad y tristeza los alegrara. Aunque ellos coincidieron en una plaza, ni siquiera se miraron. Luego de 5 años, en una tarde del mes de mayo, Lolo mucho más grande e igual de delgado y Lupe con su estirón y su recorte de pelo punky y amarillo y más pecho, caminando por la misma acera pero en direcciones contrarias. Ocurrió lo inevitable, Lupe y Lolo chocaron uno contra el otro, se miraron como si se vieran por primera vez, amor a primera vista. Cuando ellos se miraron tembló el mundo, los mares se agitaron y los cielos se llenaron de ardientes meteoros. Los feos y los tristes tienen también sus instantes gloriosos.

Frases importantes:
Amor: Como si se viera por primera vez, y se enamoraron de inmediato.
Rechazo: Seguían jugando sin prestarle atención como si la niña no existiera.
Burla: basta con que el profesor los llame a la pizarra paa que el esto de l clse se desternille.

La autora se propone varias cosas. En primer lugar demostrarnos y enseñarnos que el físico no lo es todo. Ella también nos dice como todas las personas desde pequeños rechazanos a los demás solo por ser diferentes.
Su valor principale gira en torno a los social.
Si tratamos a las personas como nos gusta que nos traten a nosotros, podremos vivir una vida mucho más alegre, sin problemas y feliz, aceptando las virtudes y los defectos de los demás.

Y tu, ¿ Como te sentirias si fueras ignorado por la sociedad?

Mira un video sobre este cuento: https://www.youtube.com/watch?v=voaaDqPMnLc
Mira un prezi sobre este cuento: https://prezi.com/iv3jxmm8rrsa/la-gloria-de-los-feos/
 
rehazo = rejeição = afwijzing
burla - piada
la cuna = de wieg
delgado = dun
patizamba = met x-benen
cuello = hals


donderdag 8 november 2018

La tesis de Nancy

Por la primera vec voy a recibir classes de español: conversación y literatura.
El libro que vamos a leer se llama La tesis de Nancy. Es escrito por Ramon J. Sender.


En el libro puedes leer sobre Nancy, una joven estudiante norteamericana de lenguas románas.
Ella va a visitar la Universidad de Sevilla para obtener un grado univesitario.
Durante ese año ella vive en Alcalá de Guadaira. Nancy esbribe cartas a su prima Betsy en Pensilvania para contarle todo lo que lo ocurre: todas las aventuras y anécdotas.
El deseo de Nancy es introducirse en el mundo gitano, en busca de datos de primera mano para su tesis sobre antropologia y literatura español.

El castello de Alcalá de Guadaira




donderdag 12 april 2018

Preitaart

Bron foto: blog Eerst koken
Deze preitaart is vegetarisch. Ik maak hem al een aantal jaar en de preitaart blijft een succes.

Mijn recept, hoofdgerecht, 4 personen:

700 gram prei
200 gram geraspte kaas , bijv. Leerdammer
50 gram boter of margarine
1 eetlepel milde kerriepoeder
4 eiere
125 gram magere kwark
1 eetlepen bouillonpoeder
150 gram bloem
75 gram rozijnen (meestal doe ik er meer in)
zout
peper
2 eetlepels paneermeel
3 eetlepels geroosterd sesamzaad
springvorm, doorsnede 22 cm

Prei in de lengte doorsnijden, maar de onderkant aan elkaar laten zitten, dan wassen onder de kraan. Daarna in smalle stukjes snijden. Zie deze video instructie.
In een grote pan de boter verhitten. Kerriepoeder en prei toevoegen. Prei al omscheppend in ongeveer 8 minuten iets laten slinken en vervolgens laten afkoelen.

In een kom door elkaar kloppen: eieren, kwark en bouillonpoeder.
In een andere kom mengen: bloem, kaas, rozijnen.
Al roerend beetje bij beetje het ei-kwark-mengsel toevoegen.
Daarna de prei er goed doorheen mengen.
Mengsel op smaak brengen met zout en peper.

Springvorm invetten. Bestrooien met paneermeel.
Preimengsel erin scheppen en glad strijken.
Sesamzaadjes erover strooien.

In de combi oven/magnetron: 200°C. 350 Watt, 20 minuten
Serveren met rijst.



zondag 27 maart 2016

Sterke vrouw

Voor jou

Zij
Zij is nog mini, maar zij wil graag groot zijn. Ze is compleet en heeft het nog niet bewust door. Ze ziet zichtzelf nog niet zoals ze is. Maar het zonnetje schijnt buiten en in haar hart.
Waarom moet ik me toch steeds aanpassen? En waarom kan ik niet gewoon zo zijn als de andere meisjes? Vinden zij me wel lief? Ik voel me het fijnst ineen zacht jurkje. Het valt soepel om me heen. Waarom dragen de anderen een spijkerbroek? Mijn lievelingskleur is blauw, waarom niet roze, zoals bij de anderen?
Ze begreep het niet helemaal.
Gelukkig bleef het zonnetje wel schijnen.

Zij
Zij moet keuzes maken, net als iedereen. Naar welke school wil zij? Welke opleiding kiest zij? En wíl ze wel verandering? Go with the flow... Vernieuwen geeft nieuwe kansen en hoop. Je gaat verder. Op school, in het leven. Met de fiets, de bus, de trein, het vliegtuig.
Je verlegt je grenzen en leert. Je moet wel.
Zoals in de spreuk:
Een schip is het veiligst wanneer het inde haven ligt, maar daar zijn schepen niet voor gebouwd.
Toch is het soms niet genoeg. Je krijgt maar 10 minuten, terwijl je minstens een uur nodig hebt. Dan denk ik aan het filmpje dat ik op youtube tegenkwam. Een klas kreeg 10 minuten om iets te tekenen op een A4, waar al een cirkel op stond en 2 strepen. Elk kind "zag" meteen dat die 2 strepen de wijzers van een klok konden zijn, dus ontstonden er 30 klokken in 10 minuten. Eenheidsworst.
Zelfde opdracht, zelfde klas, zelfde papier.
Maar nu kregen ze een uur de tijd en wat denk je? De meest gevarieerde, kleurige, originele tekeningen werden gemaakt.
De kracht van inspiratie vanuit jezelf.

Dus: geef jezelf de kans en de tijd om je grenzen te verleggen. Wacht ook niet op de opdracht, maar doe het vanuit jezelf. Soms merk je dat je je grenzen niet kunt bereiken, omdat je jezelf grenzen oplegt. Dus durf voor je eigen weg te kiezen.
Ik ga mijn eigen weg
Pas als je de moed toont om je eigen weg te gaan, toont de weg zich aan jou. Dáár moet je wel een sterke vrouw voor zijn!

Zij
Het kan lang duren, heel lang, totdat zij dit inziet. Soms duurt het een leven lang. En dat is niet erg! Op het juiste moment is het zover. Dan weet ze wat ze wil en ook hoe ze het kan doen. Omdat ze diep is gegaan om erachter te komen. Ze kent zich zelf, ze is weer puur en sterk. En ze weet weer dat het zonnetje óók voor haar schijnt.

Er woont een vrouw in je
ze staat stevig op beide benen
Haar voeten wijzen naar voren
haar armen gestrekt, haar rug niet gebogen
Ze kan alleen leven als jij haar ruimte geeft,
haar van adem voorziet
haar voldoende lucht en koestering geeft
oel hoe stevig ze staat!
Bedankt dat deze vrouw er altijd is
Als je goed naar haar luistert,
kun je haar altijd om raad vragen,
want deze vrouw die in je woont,
ben je zelf......

Mofio

vrijdag 6 februari 2015

Het perfecte vanille-ijs

Dit boek ligt nu op de toptiteltafel.
Dit boek viel me op op de toptiteltafel in de bibliotheek waar ik werk vanwege de kaft.
IJs!  
Afgelopen zomer was ik in Italië en heb ik zo genoten van het heerlijkste ijs ter wereld!
Mijn favorieten: dark chocolate en chocolate-mint.
Ook in Nederland kun je genieten van Italiaans ijs! Maar... wat is het verhaal achter al deze ijswinkeltjes en achter al die families die de beste (geheime) recepten van Italië naar Nederland brengen?

Het lekkerste ijs in Italië - Venetië
De ijsmakers gaat over de Italiaanse ijsmakers, afkomstig uit de vallei van de ijsmakers, helemaal in het noorden van Italië, een tiental dorpjes waar de inwoners al generaties lang gespecialiseerd zijn in het bereiden van ijs. Volgens Giuseppe Talamini is het er zelfs uitgevonden. Zijn familie vertrekt elke lente naar ijssalon Venezia in Rotterdam, om in de winter weer terug te keren naar de bergen. - See more at: http://ciaotutti.nl/boeken-lezen-over-italie/de-ijsmakers-ernest-van-der-kwast/#sthash.Dst0pyPZ.dpuf
De ijsmakers gaat over de Italiaanse ijsmakers, afkomstig uit de vallei van de ijsmakers, helemaal in het noorden van Italië, een tiental dorpjes waar de inwoners al generaties lang gespecialiseerd zijn in het bereiden van ijs. Volgens Giuseppe Talamini is het er zelfs uitgevonden. Zijn familie vertrekt elke lente naar ijssalon Venezia in Rotterdam, om in de winter weer terug te keren naar de bergen. - See more at: http://ciaotutti.nl/boeken-lezen-over-italie/de-ijsmakers-ernest-van-der-kwast/#sthash.Dst0pyPZ.dpuf
De ijsmakers gaat over de Italiaanse ijsmakers, afkomstig uit de vallei van de ijsmakers, helemaal in het noorden van Italië, een tiental dorpjes waar de inwoners al generaties lang gespecialiseerd zijn in het bereiden van ijs. Volgens Giuseppe Talamini is het er zelfs uitgevonden. Zijn familie vertrekt elke lente naar ijssalon Venezia in Rotterdam, om in de winter weer terug te keren naar de bergen. - See more at: http://ciaotutti.nl/boeken-lezen-over-italie/de-ijsmakers-ernest-van-der-kwast/#sthash.Dst0pyPZ.dpuf
Dat is nu juist het verhaal van "De IJsmakers":
Helemaal in het noorden van Italië ligt de vallei van de ijsmakers: een tiental dorpjes dat al generaties lang gespecialiseerd is in het bereiden van ijs. Volgens Giuseppe Talamini is het er zelfs uitgevonden. Zijn familie vertrekt elke lente naar de ijssalon in Rotterdam, in de winter keren ze terug naar de bergen.
Lees er meer over op het blog van ciaotutti.nl

Schrijver Ernest van der Kwast was te gast in de studio van Radio1; luister naar het interview.

Deze titel gaat op mijn to-read-lijstje en vanaf 1 maart kan ik weer naar de ijssalon met het lekkerste Italiaanse ijs in Nederland.

Hou jij ook zo van chocolade ijs of heb je liever een andere smaak?
IJssalon De Hoop - Blaricum

donderdag 15 januari 2015

Gekleurd nieuwjaar

Mijn wens voor de feestdagen en 2015 was "Dreaming of a white Christmas and a colourful New Year".
Nu kwam dat al snel prachtig uit, want ik zag zowaar op Eerste Kerstdag een regenboog vanuit mijn keukendeur. Heel bijzonder. De foto daarvan zie je op mijn andere blog.

Maar vandaag was het een hele sombere dag. De lucht was alleen maar grijs. Hoe krijg je dan kleur?
Dat deed me aan Marisol denken. Marisol is de hoofdpersoon in het boek:

De kleur van de lucht, door Peter H. Reynolds
Marisol wilde de lucht graag op de muur verven. Niet grijs, maar blauw. Maar... de blauwe verf was op. Hoe maak je dan een lucht? 
De hele dag dacht ze erover na, maar aan het eind van de dag moest ze naar huis met de bus. En ze was er getuige van dat de zon langzaam onderging. Deze lucht was niet blauw! Ze had 's nachts een mooie droom.

Door creatief te zijn en te denken, maak je je wereld gekleurd.
Overigens vind ik Marisol een prachtige naam. Het Spaanse mar en (y) sol betekent samen zee en zon. Ze doet haar naam eer aan als je op de laatste pagina van het boek de uiteindelijke muurschildering ziet. Geschilderd samen met haar klasgenoten.

Peter H. Reynolds is de schrijver van dit boek. Ik kende hem al, want hij schreef ook De stip. Een van mijn favoriete kinderboeken. 
Ik heb de schrijver ook op twitter gevonden - volg hem nu - en deze tweet van hem heb ik meteen geretweet, want ik ben het daar helemaal mee eens:
Amen

zondag 28 december 2014

Bijna nieuwjaar




Een paar dagen geleden veranderde ik de header van de facebookpagina van de bibliotheek waar ik werk.  Ik ging daarvoor op zoek naar een plaatje met een kerstsfeer, liefst gerelateerd aan een (kinder-)boek. Ik vond een plaatje uit Kerstfeest met Kikker van Max Velthuijs, En omdat ik vorig jaar een plaatje van Muis had gebruikt, paste dat wel mooi bij mijn idee om weer voor een kinderboek te kiezen.

Toen zag ik gelijk ook ander boek van Kikker wat in deze tijd past:

Kikker en het Nieuwjaar

Kikker en zijn vriendjes gaan naar Varkentje voor het nieuwjaarsdiner. Zij maakt altijd lekkere hapjes en hangt lichtjes in de bomen. Ze komen aan op de slee, maar ze zien alleen een omgevallen ladder en de meeste lichtjs zitten nog in de mand. Waar is Varkentje?

Thema van het verhaal is vriendschap en elkaar helpen. Zo hebben Kikker en zijn vriendjes tóch een nieuwjaarsdiner. En Varkentje is blij met zijn geweldige vrienden.
Het verhaal is geschreven naar Max Velthuijs door leopold.nl.
Lees op leesplein.nl over Max Velthuijs en bekijk de titels van de door hem geschreven en geïllustreerde boeken:
Als je wilt kun je een boek direct reserveren bij jouw bibliotheek.

In maart is het altijd Kikkertiendaagse. Zin om nu of in maart te knutselen over Kikker? 
jufanke.nl heeft een site met veel kikker-ideëen.

Wat is jouw favoriete Kikkerboek?

Fijne jaarwisseling!

zondag 30 november 2014

Pompoentaart met rode ui en spekblokjes

Herfstrecept: een heerlijke pompoentaart voor 4 personen.

Dit heb je nodig:
  • 3 rode uien
  • 20 gr. boter of margarine
  • 125 gr. magere spekreepjes
  • pompoenblokjes (750 gram)
  • 5 plakjes bladerdeeg (diepvries)
  • 4 eieren
  • 2 dl. koffieroom
  • zout, peper
  • 2 takjes koriander
  • 75 gr. geraspte belegen kaas
  • 1/2 eetlepel boter of margarine om in te vetten
  • quicheschaal of lage taartvorm (26 cm)
  1. Uien pellen en snipperen
  2. In wok boter verhitten
  3. Spekjes in ca. 2 min. bakken en uit de pan scheppen
  4. Ui in pan doen en ca. 1 min. in het spekjes-bakvet bakken
  5. Pompoen met ca. 1 1/2 dl. water erdoor roeren en in ca. 12 à 15 min. gaar smoren
  6. Afgieten
Bladerdeeg in 10 min. laten ontdooien.
Oven voorverwarmen op 200 °C.
Vorm invetten en met bladerdeeg bekleden.
Met vork hier en daar gaatjes prikken.
  • Eieren loskloppen met room
  • Zout en peper toevoegen
  • Koriander fijn knippen
Pompoenmengsel, spekjes en koriander over de taartbodem verdelen en eiermengsel erover scheppen.
Bestrooien met kaas.

Taart op rooster in midden van oven in ca. 35 à 40 min. goudbruin en gaar bakken.
Taart in 4 punten snijden en serveren met gemengde salade.

Vegetarische tip: vervang de spekblokjes door 8 zongedroogde tomaten.

donderdag 27 november 2014

Geisha Ladies Night


Wat een voorrecht om hier bij te mogen zijn! Ladies Night Geisha in Museum Volkenkunde in Leiden.

We werden verwelkomd door taiko drums precies op het moment dat we door de hekken waren gelopen.  Indrukwekkend optreden. Het plein voor het museum stroomde snel helemaal vol. Ik zag dat deze foto van de wachtende dames gemaakt werd. Later vond ik hem terug op twitter:

Wat was er veel te doen! We begonnen met een heerlijke verse groene thee. Daarna zagen we hoe een kimono aangetrokken wordt. Daar heb je hulp bij nodig, want dat kan je echt niet alleen. Er werd een dans gedaan op de muziek van een fluit, een kyotaku. Mooi!

We hebben veel Japanse spullen gezien in kraampjes: snoepjes, kraaltjes, speeltjes, schaaltjes, papier, origami, stoffen, etc.
We hebben een origami-kraanvogel gevouwen; best lastig, maar wel goed te doen met een beetje hulp. In de traditie van de origami bestaat de legende dat het vouwen van duizend kraanvogels ervoor zorgt dat de wens van de vouwer uitkomt. Bekijk een instructiefilmpje voor het vouwen van de kraanvogel.

Helaas was de demonstratie van de theeceremonie al vol.
De tentoonstelling in het museum was prachtig! Veel kimono's, foto's, een heuse kersenbloesem doorgang, film, een nagemaakt theehuis. Teveel om op te noemen. En de kimono-modeshow was een topper!
Een kleine impressie in het foto-albumpje hieronder.



Bekijk het tijdschriftje met een grotere resolutie.

donderdag 4 september 2014

Dagboek van een muts



Bekijk het tijdschriftje met een grotere resolutie, zodat je de teksten beter kunt lezen.
Je kunt het ook uitprinten (pdf) en dan je eigen kleine boekje maken.  

Wederom heb ik een mini tijdschriftje gemaakt. Dit keer over het Dagboek van een Muts. De vorige ging over het Leven van een Loser.
In de serie Dagboek van een Muts zijn meerdere boeken verschenen en het is handig om alle delen op een rijtje te hebben.
Deze maand - september  2014 - verschijnt deel 6 met de titel Hopeloos verliefd in Nederland.
Het boek was al eerder uitgekomen in Amerika. In Amerika heet de serie Dork Diaries.


Wie is Nikki?

Nikki vertelt in haar dagboeken over haar belevenissen en blunders op haar nieuwe school. Over hottie Brandon die ze niet durft te vertellen dat ze verliefd op hem is, en over de populaire MacKenzie, haar aartsrivale die Brandon voor zichzelf wil. Gelukkig wordt Nikki in haar niet-zo-perfecte leven bijgestaan door haar twee BFF’s Zoey en Chloë!

Kort introductiefilmpje (in het Engels):



En dit vinden kinderen ervan:
  • Ik ben er helemaal weg van, super grappig en makkelijk te lezen. Leuke grappige plaatjes erin! 
  • Ik heb het boek in 1 dag uitgelezen.Het is grappig en leuk en leest makkelijk weg.
  • Het is moeilijk om te stoppen met lezen als je eenmaal bent begonnen.
 
Speciaal voor lezers die meer willen weten over Rachel Renée Russell, de schrijfster van deze boeken, is er een pagina op leesplein.nl.
En hier lees je meer over alle boeken!

Vorige week heb ik een glogster gemaakt met dezelfde plaatjes als in het tijdschriftje. Extra zijn de vier mp3-tjes. Kijk en luister! Maak de glogster full screen voor het mooiste resultaat!

glogster van Dagboek van een Muts

donderdag 21 augustus 2014

Een grijze hoed in augustus

Het is zomer, maar de dag ziet er niet zo zonnig en kleurig uit. Grijze wolken, fris windje. Het lijkt alsof de herst al is aangekomen, zonder de typische herfstkleuren mee te nemen. Best saai.

Meneer Jolig uit Grauw woont in een stad waar alles en iedereen grijs is. Hij doet zijn uiterste best om er origineel uit te zien en op te vallen, maar niemand kijkt naar hem. Tot hij een prachtige kleurige hoed vindt........
Het thema van het boek is Anders zijn.
De originele titel is: El barret original i la ciutat grisa.


Luister in de video naar het idee van Carel (eigenaar van een boekenwinkel in Amsterdam op het KNMI eiland) over dit boek.

Meneer Jolig kiest in het begin steeds een verkeerde achtergrond totdat hij de oplossing heeft gevonden.
Fantastisch boek om voor te lezen!

En mijn onopvallende dag vandaag..... Ik heb maar een tekeningetje gemaakt om de grijze wolken wat op te vrolijken!

bright side of life



vrijdag 8 augustus 2014

De titels van Het leven van een loser


Bram Botermans, uit de boeken Het leven van een loser. Schrijver: Jeff Kinney
Kinderen komen zo vaak naar de balie om naar de boeken van Het leven van een loser te vragen.
Ze zijn zo vaak uitgeleend, dat ik de kinderen aanraad het boek (of de boeken) te reserveren.

De kinderen noemen elk deel Het leven van een loser, dus hoe weet je nu welk boek ze precies bedoelen?

Daarom heb ik dit boekje gemaakt met picozone. De titels en de delen staan er duidelijk in. En als je ze allemaal gelezen hebt, vind je meer leestips op de achterkant.




Bekijk het boekje met een grotere resolutie, zodat je de teksten ook kunt lezen.

Je kunt het ook uitprinten (pdf) en dan je eigen kleine boekje maken.
Morgen ga ik er een maken en die houd ik dan bij de hand aan de balie, voor het geval er morgen (of volgende week) een kind naar komt vragen......